20. Jiný stav
Ráno bylo Ronovi opět nevolno. Cítil se slabý a vyčerpaný a sotva se došoural do jídelny. Dnes ani neměl náladu potkat se se Snapem, protože mu zkazil celý včerejší večer a stále mu bylo kvůli tomu trapně. Po snídani (Ron si dal jenom čaj a kousek sušenky) ale oba vyrazili na procházku do zahrady. Jak Ron zjistil o několik minut později, Snape si s ním potřeboval promluvit mezi čtyřma očima. Čerstvý ranní vzduch, zpěv ptactva a teplé sluneční paprsky měly Rona naladit na tu správnou vlnu.
„Omlouvám se za ten včerejšek,“ špitl zrzek zahanbeně.
„Ale o tom vůbec nemluv,“ mávl rukou Snape. „Koneckonců byla to moje chyba. Vybral jsem špatnou hru. Měl jsem raději zvolit veselohru.“
Zrzek zrudl.
„Reaguješ v poslední době takhle přecitlivěle na vše?“ pohlédl na něj Snape, když kráčeli uličkou mezi keři.
„Cože?“ vzhlédl mladík překvapeně. „Ne, já…“
„Mělo mi to dojít dřív,“ spustil Severus a zastavil zhruba uprostřed keřového labyrintu. „Nejdřív ten útěk – bezhlavý a neplánovaný. Nějakou dobu jsi věděl, že tě Harry podvádí, trpělivě jsi to snášel, ale pak došlo jednoduše ke zkratu. Reagoval jsi přecitlivěle. To se nestalo jenom tak náhodou, něco tu reakci vyvolalo.“
„Co tím chceš říct?“ oplatil mu Ron jeho upřený pohled.
„Nevolnost tě provází již nějakou dobu. Není to dnes poprvé ani naposledy, co jsi zvracel. Bývá ti často nevolno? Po ránu?“
„Já… asi ano. Tedy může to přijít kdykoliv během dne, ale obvykle ráno. Proč?“
„Copak sis toho nevšiml? Tvé tělo se vypořádává s jistou změnou, která probíhá uvnitř něj. Protože se až příliš soustředíš na své problémy s Harrym, neuvědomuješ si, že tvé stavy nesouvisí pouze s jeho nevěrou.“
Snape se dramaticky odmlčel, než s vážnou tváří odpověděl: „Rone, jsi těhotný.“
Zrzek nejprve šokovaně ztuhl, ale pak pochopil a propadl hysterickému smíchu. „Cože?“ Popadal se za břicho. „Nenapadlo by mě, že máš smysl pro humor, Severusi. Teď budu zase plakat. To jsi chtěl? Abych dnes brečel smíchy?“
Smál se dlouho, dokud si nevšiml, že se Severusův vážný výraz nezměnil. Postupně mu začalo docházet, že něco nehraje. Snape nežertoval.
„Ale to přece není možné,“ protestoval, když si uvědomil, že Snape mluví vážně. „Nemůžu být těhotný.“
„Z jakého důvodu?“ povytáhl Snape obočí.
„Jsem přece muž,“ odpověděl Ron samozřejmě.
„Co příliš nečte odborné publikace,“ doplnil Snape. „Navíc jsi kouzelník, Rone, a věř mi, že pro ty je možná spousta věcí, o kterých se mudlům ani nezdá.“
„Ale těhotenství - o tom jsem nikdy neslyšel.“
„Možná kdyby ses zeptal slečny Grangerové, tak ano. Ta dívka je značně sečtělá. Já vím pouze toliko, že mezi dvěma kouzelníky mužského pohlaví, jež pojí silný citový vztah zpečetěn poutem sexuálním, může dojít k jistým transformacím magie. Vaše magie se vzájemně proplete a spojí a díky tomuto prazvláštnímu poutu dojde ke stvrzení svazku početím plodu vaší lásky. Nikdy jsem neměl žádné citové pouto s příslušníkem mužského pohlaví, tudíž jsem se nikdy hlouběji nezabýval touto problematikou. Tuto informaci jsem považoval za nedůležitou, ovšem krajně zajímavou, aby mi utkvěla v paměti.“
„Takže…“ polkl Ron nervózně, „ty si myslíš…“
„Podle mě by tomu spousta věcí nasvědčovala,“ přikývl Snape. „V každém případě chci, abys co nejdříve navštívil lékouzelníka nejen v zájmu tvého zdraví, ale i v zájmu zdraví vašeho dítěte, protože jestli tam pod tvým srdcem někdo je, má právo, aby ses o něj náležitě staral. Nedovolím, abychom si později vyčítali, že jsme něco zanedbali. Zítra domluvím schůzku s lékouzelníkem. Tentokrát nestrpím žádné protesty. Vyšetření bude rychlé a bezbolestné. Je důležité, abychom měli jistotu.“
Ron se netvářil příliš nadšeně, ale neprotestoval. Znal Severuse již několik let a věděl, že o tak důležitých věcech by nikdy nežertoval. Pořád nemohl uvěřit tomu, že by Snapeovo podezření mohlo být reálné. Všechno se mu zdálo vysoce nepravděpodobné.
Než Severus odjel za pracovními povinnostmi, zanechal Ronovi instrukce, jak strávit dnešní den. Doporučil mu procházku po pobřeží, Frank zná prý moc hezké místo. Navrhl návštěvu různých pamětihodností, výstav a galerií. Tvrdil, že není žádný problém zjistit, jaké výstavy se právě konají a sehnat lístky. Frank se prý o vše postará. Snape kladl důraz na to, aby měl na dnešní den program. Zřejmě mu nebylo po chuti, že by Ron lenošil nebo byl celý den na jednom místě. Zrzek mu poděkoval a rozloučil se s ním.
Procházka po pláži se mu velice líbila, a tak požádal Franka, zdali by ho nevzal na ono tajemné místo. Nacházelo se mimo město a pláž byla opuštěná. Ron kráčel po pobřeží a sledoval nekonečnou mořskou hladinu. Kolem létali rackové, moře jemně šumělo, vzduch byl čerstvý. Pláž byla kamenitá a skalnatá. Kouzelná. Tohle byla opravdová relaxace a jeho napadlo, jestli podobně relaxuje i Severus. Pak společně s Frankem házeli žabky a Ron se výtečně bavil. Bylo to tak prosté. Někdy stačí ke štěstí jenom jednoduché věci.
Na oběd ho vzal Frank do jedné velmi dobré pizzerie, kterou znal samozřejmě od Severuse. Majitel pizzerie Franka okamžitě poznal a jakmile se dozvěděl, že Ron je Severusův známý, ihned mu začal podstrojovat jako tomu nejvzácnějšímu hostu. Zrzek nevěděl, jestli je mu to příjemné či ne. Každopádně to byla zajímavá zkušenost.
Protože bylo skutečně pěkné počasí, vydali se do ulic města. Frank mu ukázal spoustu zajímavých budov - vyhlášené hotely, instituce, školy, památky, galerie. Projeli se hromadnou dopravou, křižovali ulice a náměstí, odpočívali v centrálním parku, a Ron se příjemně bavil.
Dnešní den ukončil návštěvou kabaretu v doprovodu Severuse. Ron si nepamatoval, kdy naposledy se takhle skvěle pobavil. S Harrym už nebyli šíleně dlouhou dobu ani na diskotéce si zatancovat. Uvědomil si, jak moc mu to chybělo, když se točil ve Snapeově náručí. Naštěstí se Severus choval vzorově, přestože se Ron neubránil podezření, jestli se ho Severus nesnaží sbalit, protože byl k němu neuvěřitelně milý. Ovšem pokud by si dovolil jenom o ždibek důvěrnější oslovení nebo dotek, Ron by se bez rozmyslu sbalil a odešel. K jeho spokojenosti ale Severus očividně moc dobře věděl, komu patří zrzkovo srdce.
Spát šli až kolem půlnoci. Ron už na sobě pociťoval známky únavy. Alkohol měl od Severuse zakázán, protože stále ještě platila výstraha, že může být těhotný, a Severus nechtěl nic ponechat náhodě. Ron na okamžik posmutněl, když si uvědomil, že ten, kdo by se měl o něj takhle starat, je Harry. Chyběl mu. Nedokázal ani říct jak moc. Bez něj žil jenom polovičně.
Druhý den ho probudili o půl osmé s tím, že má na dnešní ráno domluvenou prohlídku u doktora. Nikam jít nechtěl, nejraději by se zachumlal do peřin, otočil na druhý bok a zase usnul, hlavně aby nikam nemusel. Bál se, že by se Severusova slova mohla potvrdit. Ne, že by o to dítě nestál, ale co by pak dělal? A jak by to řekl Harrymu? Proč se to muselo stát zrovna teď, když je to mezi ním a Harrym tak složité?
Netrucoval dlouho, vstal, osprchoval se a spěchal na snídani, kde již čekal Severus. Ron se na něj usmál a pozdravil ho, i když mu příliš veselo nebylo. Jedinou dobrou zprávou bylo, že mu dnes nebylo špatně. Což bohužel oslavil příliš brzy, neboť cestou do nemocnice museli limuzínu zastavit, protože se mu udělalo nevolno. Severus věděl moc dobře proč. Opět prý zapracovaly nervy a uklidňoval ho, aby si tu prohlídku tolik nebral, že všechno bude v pořádku. To se mu ovšem snadno řeklo. Ron se cítil mizerně a měl křeče v žaludku. Moc se té prohlídky bál.
Pan lékouzelník byl velmi příjemný postarší pán, a přestože působil uklidňujícím dojmem, zrzek moc klidný nebyl. Provedl důkladné vyšetření, během kterého zůstal Snape za dveřmi ordinace, aby se poté, co se Ron opět oblékl, do místnosti vrátil jako zrzkova morální podpora. Lékouzelník ještě chvíli probíral jednotlivé výsledky šetření, než se k nim obrátil.
„Blahopřeji vám, zdá se, že se brzy stanete hrdými rodiči.“
Zrzek smrtelně zbledl, neboť se jeho nejhorší obavy vyplnily.
Severus si tiše odkašlal. „Já nejsem otec toho dítěte, jsem pouze doprovod.“
„Ach tak, omlouvám se,“ usmál se lékouzelník. „Podle výsledků je zřejmé, že plod je již starý čtyři měsíce. Nemusíte mít obavy, předběžná vyšetření ukazují, že je v dobrém zdravotním stavu. Ovšem je nezbytně nutné, abyste docházel na pravidelná vyšetření, abychom se ujistili, že se plod vyvíjí správně. Předám vám všechny vaše zdravotní záznamy a doporučuji vám, abyste po svém návratu do vlasti neprodleně kontaktoval vašeho lékouzelníka, který vyhledá patřičného odborníka, jenž by dohlédl na váš zdravotní stav. Je třeba vyvarovat se nadměrnému stresu. Dovoluji si upozornit, že to dítě prožívá všechny vaše pocity s vámi. Nemusíte mít obavy, jste naprosto zdravý. Pokud nemáte nějaké další zdravotní komplikace, je všechno v pořádku. Blahopřeji vám.“
Ron nebyl ovšem touto novinkou příliš nadšený. Nevěděl, jak má reagovat. Na jednu stranu bylo úžasné, že on a Harry budou mít potomka, na druhou stranu nevěděl, jestli Harry bude o to dítě stát. Co když ho už nemiluje? Potom by dítě bylo překážkou. A pokud se Harry vrátí, nebude to jenom kvůli výčitkám svědomí? Protože se bude chtít postarat o dítě, které zplodil?
Zpátky odcházel se zmatenými pocity a ani Snape ho nedokázal uklidnit. Po celý den se cítil mizerně. Neustále myslel na to, že nosí pod srdcem plod jejich čisté lásky, o jejíž existenci ale náhle pochyboval.
Zjistil, že hodiny stojí nesmyslně před zrcadlem a pozoruje se. Opravdu, až teprve teď si všiml jasně se rýsujícího bříška. Najednou mu jeho těhotenství přišlo úplně viditelné a srozumitelné. Jak si toho mohl nevšimnout? Rukou si hladil kulaté bříško a představoval si dítě, které se nachází uvnitř. Lékouzelník mu popsal, jak je již veliké a vyvinuté. Nemohl tomu uvěřit.
Tu noc spal špatně a jenom se převaloval. Zdál se mu divoký sen. Nejprve byl na pláži. Ve vodě se koupal Severus a měl něčí společnost. Ron jeho totožnost neznal a nejspíš to ani nebylo důležité. Jenomže pak si zrzek všiml, že přichází Harry, a zpanikařil. Potřeboval odsud nenápadně utéct. Naštěstí nalezl oporu u Severuse, který ho z pláže vyprovodil tak, že se za něj mohl Ron skrýt, aby ho Harry nezahlédl.
Obraz se změnil a on stál najednou před Doupětem. Zíral na to stavení se slzami v očích. Tady je jeho domov, tady se narodil. Jsou tam jeho rodiče, kteří mají o něj starosti. Za okny viděl svou matku. Chtěl jít dovnitř, když si uvědomil, že za ním někdo stojí. Harry ho našel.
Jeho přítel k němu přistoupil zezadu a objal ho. Ron se nebránil. Teď byl naopak rád, že se mu nepodařilo utéct. Cítil se v jeho náručí šťastný. Věděl, že už mu žádné nebezpečí nehrozí.
Pomalu se otočil a pohlédl do očí své lásce. Do těch překrásných smaragdově zelených očí. Harry mu věnoval ten nejněžnější pohled, plný té nejčistší lásky. Neřekl vůbec nic, ale jako by tím jedním pohledem řekl úplně vše.
Ron se probudil a zjistil, že se mu po tvářích kutálejí slzy jako hrách. Cítil se osamělý. Potřeboval Harryho. Nedokázal bez něj žít.
Ráno neměl náladu vůbec na nic. Cítil se sklíčeně. Dopřál si dlouhou teplou koupel, pak se oblékl a prohlédl se v zrcadle. Pohladil si bříško a usmál se. Hodil na sebe bundu a vydal se do kuchyně. Scházel po schodišti a vše bylo jako obvykle, když po pár krocích náhle strnul. Dole v hale stál nějaký muž.
Komentáře
Přehled komentářů
a takto to useknúť? c-c-c :) takže bude na svete malý Harroník :) ôen kto je ten tajomný muž? len hádam Harry, alebo Draco?
Re: dieťatko, jupiiii :)
(xinef, 4. 2. 2013 20:36)Ano, ano, bude miminko. :) Je mi líto, že to sekám v tom nejlepším, ale muselo to tak být. Kdo je ona osoba, se dozvíš v další kapitole. Děkuji za komentář.
dieťatko, jupiiii :)
(Monika, 4. 2. 2013 16:06)